Өебезнең кояшы ул – Ләйсән

Ләйсән Сираҗиева – Олы Әтнә кызы. Балтач районы Шода авылында туып үскән әнисе Нурсанә белән әтисе Фәрит Казанда, бергә эшләгән урында танышалар. Баштарак яшьләр шәһәрдә төпләнеп калырга уйласалар да, Фәрит абыйның әнисе авырту сәбәпле, Әтнәгә кайтырга мәҗбүр булалар. Сабыр, төпле Нурсанә өлкән яшьтәге авыру ананы карап, соңгы юлга озатуны, аның риза-бәхиллеген алып калуны шәһәр тормышына караганда өстенрәк күрә, ирен дә шуңа күндерә.
Гаиләне ямьләп, 1983 елда өлкән уллары Марат туа. Ә тагын биш елдан көтеп алган кызлары – Ләйсәннәре дөньяга килә. Әни кешенең куа­нычы эченә сыймый. Гаилә түгәрәкләнгән, бар да яхшы – ул урынына ул, кыз урынына – кыз бар. Әмма... Күпмедер вакыттан соң, баланың авыру булуы ачык­лана. Алай гына да түгел, әни кешегә “Балаң озын гомерле булмас”, – дип тә әйтәләр. Тугыз ай буе йөрәк астында йөрткән балаң турында шулай дип әйтсеннәр әле... Кыз акрынлап үсә. Табиблар “Тәпи китәрме?” – дип шикләнә, кыз башка сабыйлар кебек үз вакыты белән йөри башлый. Теле генә бераз соңрак ачыла. Әни кеше бертуктаусыз эзләнә, өйрәнә. 5-6 яшьләрдә, куллары хәрәкәтләнсен дип, кул эшләренә өйрәтә башлый. Алай гына да түгел, бөтен өй эшләренә өйрәтә ул аны. Кыз  өчен өйләрендә бө­тен шартларны тудыралар. Яшьтәшләре ни белән кызыксына, барысын да алалар. Моннан өч ел элек әтиләре Фәрит абый гына начар авырудан дөнья куя. Балалар дип үлеп торган әтисенең үлемен Ләйсән бик авыр кичерә. Бик еш искә ала ул аны.
Ләйсән әнисе Нурсанә,  абыйсы Марат гаиләсе белән  зур, тату гаиләдә яши.
Чигәргә, бисер белән картиналар эшләргә ярата. Мондый кул эшләре аларның өендә бихисап.
Бик ачык йөзле ул, кунаклар ярата. Сәнгатькә, музыкага гашыйк, үзе дә биергә ярата, бик матур бии дә. Театр-концертларны калдырмаска тырыша. Әнисен, туганнарын бик ярата. Нурсанә апа өчен бик зур иптәш, терәк ул. Гаиләдә еш кына авыру түгел, сау-сәламәт бала да артык булган заманда кызының сәламәтлеге өчен бар көчен куйган, аның өчен җанын да бирергә әзер булган бу ханымның язмышы сокланырлык. Ә бит аның  тормышында да югалтулар бик күп булган.
Авыру бала тугач, сүзләр бик күп була. Киңәшләрнең дә төрлесен ишетәсең. Балага чит кеше күзлегеннән түгел, үзеңнеке, үз газизең итеп карарга кирәк. Әнә шул чакта гына нәтиҗәсе уңай була. Ләйсәнне без бөтен гаиләбез белән яраттык. Мәрхүм әтием әйтә торган иде: “Кызым, сабыр бул. Бу бала уйламаган җирдән сезнең гаиләгә бәхет китерер. Иң зур куанычыгыз булыр”, – дип. Дөрестән дә шулай булды. Ләйсәнем – гаиләбезнең бәхет ачкычы, – ди Нурсанә апа. Һәм бу сүзләрдә хаклык та юк түгел. “Кояш“ кызы Ләйсән гаилә өчен дөрестән дә, үзенә бер кояш. Әнисенә – исәнлек, Ләйсәнгә – сәламәтлек, гаи­лә­ләренә иминлек телисем килә.
Минемчә, андый балалар, яшьләргә районда махсус үзәк булса, тагын да шәп булыр иде. Спорт яки музыка түгәрәгенә йөрү аларга тулы канлы тормыш белән яшәү өчен зур мөмкинлекләр бирәчәк.