“Конфет җыярга чыгабыз”

Иске кибетнең керү өлешенә баскан егетләргә әбиләр кебек күзгә кулны куеп карадым. Карамаслык та түгел. Җирдән биек ике колак тырпаеп тора. Алар әнә шулай бәйрәм тантанасына әзерләнгәннәр икән.

- Конфетны кайдан җыясыз?

- Һәр өйдән бирәләр инде.

- Нәрсә өчен? Нинди бәйрәм ул?

- Сабантуй алды.

- Бирнә җыясызмы?

- Шулайдыр инде. Һәр өйдән бүләкләр чыгаралар. Апа-абыйлар биеп-җырлап та алалар әле...

- Күңелле буламы соң? Туңмыйсызмы? Суык бит?

- Туңарга вакыт юк...

Гамьсез балачакка кайтарды бу сөйләшү, өлкән апа-абыйлар сөйләгән балачакка. "Әй җыярлар иде бирнәне. Ат арбасына озын таяк куялар. Гармун уйнап тора. Яшь киленнәр үзләре чиккән сөлгеләрне атның муенына чыгарып бәйли, кем колгага элә. Ул җыр, ул бию. Бүләк биргән һәркемне биетүләр, ул изге теләкләр. Ә мәйдан... хәзер алай түгел инде. Яшьләр иңне-иңгә куеп, үзләре бер кечкенә түгәрәк ясап, җырлап әйләнерләр иде мәйдан тирәли. Гармуны да булган... Ял итә белгән халык. Бергә булган".

- Килер иде кунак. Күрше авыллардагы танышлар да читтә калмый. Шул сабантуй очраштыра, ял иттерә иде халыкны. Бөтен кеше бер булып, бер дәрәҗәгә төшеп бетәр иде. Сый-нигъмәте дә җиткән, урыны да... Рәхмәт, Кларага. Ул башлап йөрмәсә бөтенләй сабантуй күрә алмый идек. Менә өченче ел үзебездә үтә. Аллага шөкер", - ди Чишмәле Сапның Гөлсинә апа. Иске Җогып, Кызыл Утар авылларында йөргәндә дә ишеттек охшаш сүзләрне. "Хәзер коймалар биек, халык бай яши. Бәйрәмнән кайталар да, үз ишек алдына кереп бикләнәләр, шашлык пешерәләр. Аралашу, авыл тутырып йөрүләр, кичке уеннар юк инде", - шулай сөйли олыгайган, әле картаймаган апаларыбыз.

Милли гореф-гадәтне югалтмый дәвам итә торган як дип сөйлибез. Ә бит күбесе онытылган. Матур итеп оештырылган бит бәйрәмнәр. Кайтарасы килә.