“ЯРАТУ БЕТӘ, ДИЛӘР. БЕТМИ УЛ!”

Медаль тапшырырдай гаиләләр күп бездә. Шулар арасыннан иң лаеклы­сы, дип Күлле Киме авылында яшәүче Ил­сия һәм Зөлкәрнаен Сабировлар гаи­ләсе табылды.

Ярты гасырдан күбрәк иңне-иңгә куеп яшәгән, тормышның ачысын да, төчесен дә бергә татыган бу матур гаилә. Кайгыны да, шатлыкны да уртак итеп яши белгәннәр. Мәхәббәткә һәм тугрылыкка нигезләнгән тормыш ныклыгын еллар саны гына тарката алмый шул. Юкка гына Зөлкәрнаен абый: "Еллар узган саен ярату бетә, диләр. Бетми, тагын да ныгый. Әле дә яратам", - дип әйтмәс иде. Бу парның мәхәббәт тарихы исә ерак 1956 елга барып тоташа. Беренче тапкыр Олы Әтнә кызы Илсияне туган авылы Күәмдә очрата Зөлкәрнаен абый. Медицина училищесын тәмамлаган кыз бирегә эшкә кайта. Шушы очрашу барысын хәл итә дә инде. 6 ел очрашып йөриләр алар. Шул вакыт эчендә Зөлкәрнаен абый армия сафларына барып кайтырга да өлгерә. Ә Илсиянең хыялы - югары медицина белеме алу. "Өйләнешик, үзем укытырмын", - дип вәгъдә бирә Зөлкәрнаен. Ышана кыз, ризалыгын бирә. 1962 елның июль аенда өйләнешәләр. Ничек итсә итә, әмма биргән вәгьдәсендә тора егет. Илсия апа стоматолог һөнәрен алып чыга. Шул вакыт эчендә мәхәббәт җимешләре - игезәк кызлары туа. Бу елларның авырлыгын Илсия апа үзе генә белә торгандыр. Шул чакта таянычы, терәге - Зөлкәрнаен абый була аның. Ул үзе башта туган колхозында тракторчы булып эшли. Читтән торып Алабуга югары милиция мәктәбен тәмамлый. Озак еллар участок милиционеры, инспектор булып хезмәт куя. Еллар уза. Күлле Киме участок хастаханәсе җитәкчесе булып эшләгән, бар гомерен гади халыкны дәвалауга багышлаган Илсия апаның кызлары да әниләре һөнәрен сайлый. Берсе - Бөгелмәдә, икенчесе Әлмәттә табиб. Кызлар гына мыни, оныклары да табиб аларның. Ә төпчек уллары исә Төркиядә, Истамбул институтының халыкара мөнәсәбәтләр факультетын тәмамлап, бүгенге көндә Казанда менеджер булып эшли. Халыкта: "Атадан карап ул үсә, анадан карап кыз үсә", дигән әйтем бар. Үзләре кебек укымышлы, зыялы балалар үстергән Са­бировлар гаиләсе Күлле Киме авылының гүзәл бер почмагында, гөлләр арасында тыныч кына гомер кичерә.

Лаеклы ялда булсалар да, тик ятмыйлар. Зөлкәрнаен абый бал кортлары үрчетү белән шөгыльләнсә, Илсия апада йорт мәшәкатьләре. Гаилә башлыгын әле без оста шахматчы буларак та беләбез. Нәрсә дисең? Өй салганнар, агач утыртканнар, бала үстергәннәр. Тавышланып кеше көлдермәгәннәр. Булганына риза булып, биргәненә шөкер итеп яшәгәннәр. Һәм әле дә яшиләр. Иң мөһиме - яшьлек мәхәббәтләренә тугры булып калганнар. Бер-берсен саклап, хөрмәтләп яшәгәнгә бүгенге көннәре дә сөенечле. Киләчәкләре дә тигезлектә, иминлектә үтсен иде.