“Авылда калмыйм дип, шәһәргә киткән кеше мин”

Бүгенге әңгәмәдәшем, район халкына яхшы таныш шәхес, озак еллардан бирле мәдәният өлкәсендә эшли, төрле чараларны алып баручы – Әлфинә Мөхәмәтҗанова.
Әлфинә белән хезмәте, тормышы турында сөйләшә башлаганчы, аның турында кыскача мәгълүмат биреп узасым килә. Бүгенге көндә “Туган якны өйрәнү” музее җитәкчесе ул. Аңа кадәр дә мәдәният өлкәсендә хезмәт куя, төрле бәйгеләр җиңү­чесе һәм Аллаһы Тәгаләдән бирел­гән бер таланты бар – нәфис сүз оста­сы, алыштыргысыз алып бару­чы. Сөйләшүебез дә хезмәте турында.
– Әлфинә, иң элек газета укучыларны синең белән таныштырып китик әле. Кыскача гына үзең турында әйтеп узчы? Кайсы авылдан, белемең буенча кем?
– Мин – Күәм кызы. Күәм урта мәктә­бенең 11 сыйныфын тәмам­лагач, Казан педагогия көл­лиятенә укырга кердем. Соңрак мәдәният өлкәсе һәм дә психология юнәлеше буенча югары белем алдым. Казан педагогия көллиятен тәмамалагач, Бәрәзә мәктәбендә рус теле һәм әдәбияты фәннәрен укыттым. Шәһәр кызы булу уе белән Казанга китеп, анда балалар бакчасында эшләдем, татар-төрек лицеенда татар теле һәм әдәбияты укыт­тым. Һәм 2003 елда кияүгә чыкканнан соң, Әтнәгә кайттым. Биредә мәдәният өлкәсендә эшли башладым. 
– Ни өчен мәдәният өлкәсе?
– Мин шәһәргә авылга кайтмыйм, дип киткән кеше. Тормышка чыккан вакытта, мине лицейдан туйга болай гына җибәрмәделәр. Бөтенләй китәргә яки эшләргә кирәк иде. Иптәшем, «Әйдә, башка эш табылыр», дигәч ризалаштым. Кияүгә чыккач, шәһәргә дә кителмәде. Эшкә урнашу турында сүз чыккач, Илдус абый Мәхмүтов кызыксындырып мәдәният өл­кәсенә чакырды. Мәктәптә укыган вакытта мин шәфкать туташы булырга хыялланып, химия һәм биология фәннәренә нык игътибар бирдем. Әмма сыйныф җитәкчебез Нурания апай, «Сүзгә оста ул, аңа татар теле кирәк», дип, әнине юмалый. Һәм мин дә әни фикере белән килешеп, Казан педагогия көллиятенә укырга кердем.
– Үкенеч калдымы инде?
– Әйе, күңелдә балачак хыялы тормышка ашмый калганга ниндидер үкенү бар кебек. Бүгенге көндә фикерли, анализлый торгач, бәлки мин ул эштән киткән дә булыр идем дип уйлап куям. Ә мәдәният юлын сайлаганга бер дә үкенмим. 
– Әмма оста алып баручы булу өчен кулда булган текстны укып чыгып кына булмый бит...
– Әйе, шулай. Аллаһка шөкер, миңа районыбызның данлыклы, тынгысыз, үз эшләренең чын осталары булган Җәүһәрия апай белән Гомәр абый Мәрдәновлар, Гөлнур апа Хәкимова белән эшләү бәхете елмайды. Менә хәзер нинди бәйге икәнен хәтерләмим, без Җәүһәрия апай белән бер бәйгедә катнаштык. Ул минем әни, ә мин аның наркоман кызы ролен уйныйм. Ул вакытта беренче балага йөкле. Гомәр абый миңа урындыктан идәнгә егылып төшәргә куша, наркоман егыла ул, ди. Орыша инде. Мин елыйм, Җәүһәрия апа мине яклый, саклый. Менә шул вакытта эштән китәсем килде. Соңыннан Җәүһәрия апа: «Сеңлем, Гомәр абыең шундый инде ул. Син аңа үпкәләмә. Менә бәйгегә барып кайткач, үзең дә очынып китәсең әле», – диде. Дөрестән дә, без ул бәйгедә җиңеп кайттык. Жюри тарафыннан да безгә аерым ком­ментарийлар әйттеләр. Сез әни белән кызмы, дип сорау­чылар да булды. Менә шуннан соң, сәхнәгә бер этәргеч калды. Мәдәният өлкәсе минеке икән дигән  уйга кил­дем. Акрынлап төрле чара­лар да алып бара баш­ладым. Ә менә бүгенге көн­дәге сөйләм теле осталыгы 20 елдан артык булган хез­мәтем тәҗрибәсе, уңышы, дия­сем килә. Әлеге шәхесләр белән эшләвемә бик горурла­нам. Гомәр абыйның кырыслыгы, та­ләпчәнлеге бик зур этәргеч булды.
– Әлфинә, син бит әле театр артисты да булып эшләп алдың?
– Театр тормышы үзе бер күңелле чор иде ул. Спектакльләр белән озакка гастрольләргә чыгып китә идек. “Кияүләр” спектакле белән Себергә кадәр барып җиттек. Хәзер бит самолетларда гына очалар. Ул вакытта без автобус белән озак сәфәргә чыгып китә идек. Ләкин тормыш бара, балалар үсә. Гаилә бар икәнен дә онытырга ярамый. Иртә таңнан чыгып китәсең, кичке якта гына өйгә кайтып керәсең. Ә балаларга әни кирәк. Һәм мин үземне гаиләгә дә багышларга кирәк, дигән фикергә килеп, мәдә­ният өлкәсенә эшкә килдем.
– Мәдәният өлкәсе дә тыныч эш түгел инде?
 – Сүз дә юк. Әмма театрда без 20 көнгә якын гастрольгә чыгып китә идек. Ә биредә син барыбер дә үз райо­ныңда.
– Әлфинә, алып баручы булуга ничек кереп киттең?
–  Анысы Аллаһы Тәгалә тарафыннан бирелгән сәләттер инде. Элегрәк сәхнә яшьләрне ярата, дип сәхнәгә алып баручы буларак чыгаралар иде. Шулай акрынлап тәҗрибә тупланды.
– Элегрәк каушаган булсаң, хәзер андый әйберләр юктыр инде әйеме?
– Әйе, элек сценарийны язып, 

шуны укый идек. Гомәр абый гомумән биттән укыганны яратма­ды. Онытсаң, үз сүзең бе­лән булса да, әйт ди торган иде. Ал­лаһка шөкер, хәзер сүз байлыгы да җитәрлек, аптырап, каушап калган юк. 
– Алып баручы иҗади кеше бит инде ул. Шигырь генә сөйләсәң дә, аны кеше күңеленә үтеп керерлек итеп сөйләргә кирәк.
– Бүгенге көндә сөйли белмәгән яшьләрне күреп йөрәк авырта. Күңел белән аларны төзәтеп җибәрәсе килә. Безнең музей тарафыннан Сибгат Хәким иҗатына багышлап үткәрелгән «Сибгат чишмәсе» бәйгесе – балалар тел осталыгына өйрәнсеннәр, берсен-берсе ишетсеннәр, бәлки алмаш үсәр дигән максатны да күз уңында тота. Кызганыч, алып баручы егет-кызларны бүгенге көндә табуы бик кыен. 
– Сөйләм өчен китап укырга ки­рәк, дигән фикер белән ки­ле­шә­сеңме?
– Әлбәттә, Мин аны үземнең кызларыма да әйтәм. Кеше белән матур итеп сөйләшү өчен дә китап укыгыз, димен. Китап яңа сүзләр өйрәнергә дә, фикерләргә дә, дөрес итеп җөмлә  төзергә дә булыша. 
– Хәзер дә китап укый­сың­мы?
– Кызганыч, вакыт аз кала. Менә бу телефон дигән афәт бик комачау­лый. Әмма мин шигырьләр укыйм. Аларны интернеттан да эзләп табам. Мин хыялый кеше. Гел нинди­дер яңалык уйлап табарга тырышам.
– Әлфинә, әңгәмә өчен рәхмәт. Якынлашып килүче Халыкара хатын-кызлар көне белән котлыйм үзеңне. Киләчәктә дә иҗат уңышлары телим.