Бәрәзәгә мәдхия

Тыныч кына эшләп, яшәп ята,

Аю килми хәзер тәрәзәгә.

Эш яраткан авылымны мактап

Шигырь язу миңа зур дәрәҗә;

Мәрхәмәттән Ходай ташламасын,

Әтнә чиге - Олы Бәрәзә.

Алат - Нугай тавы текә, тайгак,

Көчкә менгән парлы атлар да.

Казан алынгач та канлы көрәш

Тукталмаган безнең якларда.

"Бәрәзә" дип исем кушкан, имеш,

Җиде буын Кадыйр бабабыз.

Урман, Ашыт, болын, басулары -

Оҗмах рәвеше кебек, карагыз!

Ашыт тулы чуртан. Әртил булып

Унар кеше сазан сөзгәннәр.

Ат арбасы тулы балык төяп

Бәрәзәгә кайтып кергәннәр.

Тирә-ягын күлләр чорнап алган,

Бай болыны, сазда - карлыган.

Иң шәп җирләр - бездә, Бәрәзәдә,

Безнең басулар күк кемдә бар?

Гидай гына йортсыз-җирсез кала,

Шул хәлләргә төшмә, Бәрәзә!

Бирмә беркемгә дә бер карыш җир! -

Шунда булыр муллык, дәрәҗә.