Мөшәррәф Галиев исемле талант

Ул 1950 елның 20 февралендә районыбызның Ары авылында дөньяга аваз сала.
Күлле Киме урта мәктә­бен тәмамлагач, тормыш сукмагы аны Казан университетының "Татар те­ле һәм әдәбияты бүлеге­нә алып килә. Танылган галимнәр Х.Госман, Мостафа Ногман, Ибраһим Нуруллин, Мөхәммәт Мәһ­диев, Флера Ганиева аның тел атлы тылсымлы зур дөньяга култык­лап алып кергән беренче остаз, укытучылары була. Менә каян килгән ул Мөшәррәфтәге үткен, эзлекле фикерләү, романтик рух, көлә белеп көлү... Университеттан соң ул Актаныш, Биектау районнарында комсомол эшендә эшли. Оештыру бүлеге мөдире буларак күпне күрә, күпне ишетә. Биектауда татар мәктәбе юклыгына борчылып чаң суга. (Ә анда бүгенгәчә юк). Ачуларын сорап, "Татар мәктәбе булырга тиеш", дип, Өлкә комитетына хат юллый. Җавап итеп аны эшеннән бушатып, "Социалистик Татарстан" газетасының хатлар бүлегенә гади хезмәткәр итеп күчерәләр, мөхәррире Ш.Хамматов күзәтүе ас­тына. Бу инде рухи һәм мат­ди яктан кысу. Тик Мө­шәррәф югалып калмый, аз акчага булса да шунда 25 елга якын кирәкле эшне башкара. Дөньялар үзгәрә башлагач, фидакарьлеге өчен аңа "Татарстанның атказанган мәдәният хезмәткәре" дигән мәртәбәле исем бирәләр.
Ул җор телле журналист, тормышчан хи­кәяләр остасы, шагыйрь Марсель Галиев әйт­кәнчә, үзенчәлекле ши­гырьләр иясе иде. Поэ­зиясе туган телебезне сак­лауга, парчалары то­мана бушбугазлардан, ялагайлардан ачы-каһ­каһәле көлүгә корылган иде. Киләчәк эш-планнары бар иде. Бу "Шәһри Казан"да чагында ачык чагылды - яшен ташыдай ялтырап алды. Мәгърифәттә яшьләрнең каләмнәрен чарлатты. «Бизнес Онлайн» да кемлеген - булдыра алганын күрсәтә алды. Ләкин... фаҗигале үлеме ?! Аның безнең арабыз­дан киткәненә байтак еллар узды инде. Хәтерлим - тирәмдә беркем дә юк. Ул колакка иелеп кенә пышылдый: "Халыкара хәл катлаулы, шуңа күрә авылга кайтып киләм әле. Безнеңчә: туган телем өчен сыкранам, тынычланып килим әле... Кабере - Ары зиратында. Ә язганнары - мирасы хәләл җефете Тәнзилә ханымда, туган-тумачаларында, милләт өчен янганнарда...
Ары авылында М.Гали­ев туып үскән йорт сак­лана. Аны хөрмәтләп истәлек-такта куярга иде! Балачагы үткән урамга аның исемен бирсәк тә начар булмас.
Ул нәфселе кеше түгел иде - юка гына булса да китабын чыгара алсак, ру­хы шат булыр иде. Әдәбият-сәнгатьне бәяли белгән район җитәкчелеге фикер-тәкъдимнәремә колак салыр дип ышанам.

Фидаиль Кадимов фотосында Ары авылы урамы.