Мәхәббәтнең сайрар кошы йөрәккә кунса...

Анна Арахамия фотосы

Бу авылда яшәүче Рафил Сибагатуллин белән Гөлгенә Сәгъдиеваны белмәүчеләр сирәктер. Гаилә башлыгы – мәк­тәп директоры мәгариф сис­темасында иң яхшы пе­дагогларның берсе саналса, район хастаханәсе терапев­ты сәламәтлекне саклау өлкә­сендә балкый... Сүзне үзләренә бирик әле.
Хәмит Бадиков
Рафил Сибагатуллин 1989 елның 3 мартында өч ир малай арасында төпчеге булып туып-үсә. 2006 елны Күңгәр урта мәктәбен тәмамлый. 2006-2010 елларда Арча педагогика көл­лиятендә белем ала: башлангыч сыйныфлар һәм физкультура укытучысы юнәлеше буенча укый. Хезмәт юлын шул ук 2010 елны үзе укыган мәктәптә физкультура укытучысы булып башлый. 2012-2017 елларда читтән торып КФУның физик культура институтын тәмамлый.
Гөлгенә Сәгъдиева дөньяга авазны 1993 елның 30  сен­тябрендә Түбән Шашы авы­лын­да сала. Күңгәр урта мәктәбендә укыганнан соң, 2011 елдан Казан Дәүләт меди­цина университетында бе­лем ала. Алты ел дәвалау табибы белгечлегенә укый, тагын 2 ел ординатурада спорт ме­ди­цинасын һәм дәвалау физ­культурасын өйрәнә. 2019 елдан Әтнә үзәк район хастаханәсендә участок табиб-терапевты булып эшли. Әти-әнисе янәшәдә генә, ике апасы да әтисе һәм җәмәгате кебек үк укытучылар.
2010 елны Рафил Күңгәр мәктәбенә эшкә кайтканда Гөлгенә әле 11 сыйныфта гына белем ала. Соңрак чын мәхәббәт чәчкәсенә әйләнгән дуслык бөреләренең башы әнә шул чорда ук формалаша. Бу хакта Гөлгенә фикере үзенчәлекле һәм бик кызык яңгырый: “Ничә ел бер авылда яшәп, бер мәктәптә укысак та, күп сыйныфташларын белсәм дә, Рафил 2010 елга кадәр күземә бер дә чалынмады. Беренче танышуыбыз шул җәйдә пе­чән өләшкәндә булгандыр. Ул иптәш егетләре белән йорт саен төргәкле печән өләшеп йө­ри иде, әти-әни өйдә булмау сәбәпле, печәнне миңа кабул итеп алырга туры килде. Шул чакта печән төргәге дөрес юнә­леш алмыйча, безнең койма бераз ватылды... Мондый “тәр­тип­сез” егетләрне онытып була мыни?! Ахырдан үзе рәтләп куйды ул койманы”.
Әлбәттә, “Ни өчен фамилияләр төрле сезнең?” соравын бир­ми­чә кала алмадым. “Бу хакта со­рау­чылар шактый”, – ди Рафил. Эш шунда, Гөлгенә институтта уку сәбәпле, аның фамилиясен алыштыру катлаулы булып чыга... “Иң авыр сорауларның берсе инде бу, – ди Гөлгенә. 
– Без өйләнешкәндә мин 6 курста укый идем, туебыз августның ахыргы көннәрендә булды, документлар артыннан йөрергә вакыт җитмәячәген чамалап, Рафилгә әлегә үз кыз фамилиямне калдыру тәкъ­димен әйттем, ул риза­лаш­ты. Аннан мин Фәрхәт Гарә­фетдиновичның малай булып туар­га тиешле төпчеге дә бит әле”. Шулай да алар тормыш мәшә­катьләреннән бераз арын­гач, больницада Гөлгенә Сиба­гатуллина кабул итәр, мөгаен.
Төп шатлыклары – бүгенге көндә 2 ул тәрбиялиләр. Олысы Вахит 2018 елгы, 2022 елны Гадел исемле кече улларын алып кайталар. Шөкер, болай гына туктарга уйламыйлар. “Тагын да балаларыгыз булырмы?” дигән провакацион сорауга уңайсыз елмаеп булса да, уңай җавап бирделәр. “Хыялда бер кыз бала ярату теләге бар, ләкин бар да Аллаһы Тәга­лә кулында, кайвакытта бул­ганына шөкер итә белү дә ки­рәк”, – дип көлешәләр. Вахит мәдә­ният йорты һәм балалар бак­часындагы апайлар тырыш­лыгы белән акрынлап зур сәхнә­дә беренче адымнарын ясый баш­лаган да инде. Әти-әниләре ма­тур итеп шигырь сөйләү өстен­дә эшлиләр, баланың сәхнә­дә җырлап карау теләге дә бар, рәсем ясарга бик ярата икән. “Кеч­кенәсе әлегә минем арттан йө­ри, бер эшне дә эшләмичә кал­мый – “кер, идән, савыт-саба да юа, ашарга пешергәнне дә өйрә­неп йөри”, ахырдан, еш кына, үзен дә юып аласы була шул”, – дип кабат куанып көлә Гөл­генә.
Әле өйләнешкәнче үк үзлә­ренә йорт салып чыгарга план­лаштыралар. Бәхәссез, дәү­ләт тәкъдим иткән махсус прог­рамма да ярдәм итеп куя. 2020 елдан тулысынча үз йортларына күчеп, шунда яши башлыйлар. Бик матур, якты, җылы 2 катлы йорт бу. Ә аңарчы Гөлгенәнең әти-әнисе йортында, бергә яшиләр. Бу уңайдан: “Бергә һәм янәшә яшәүнең уңай яклары бик күп – җаның теләгән вакытта әти-әнинең хәлен белеп чыгып була, барасы җиреңә тынычлап, балалар өчен борчылмыйча барып кайта аласың, күршегә дә тоз сорап керәсе юк – әнидә һәрчак барысы да бар. Ординатурада укыганда һәм беренче елымны эшләгәндә бергә яшәү тормышыбызны күпкә җиңеләйтте дип саныйм”, – ди ул.
Хезмәттәге уңышлары да шактый. Рафил: “Минем эштәге шатлыгым укучыларның, укы­тучыларның уңышы бе­лән бәйле. Олимпиадамы, кон­курсмы ул, һәрберсе кү­ңел­гә якын. Иң зуры 2020 ел­ны республикакүләм бәйгедә – 1400дән артык мәктәп ара­сын­да барган “Мәктәпләр волей­бол лигасы”нда җиңүебез бе­лән бәйле. Сыйныфташым Ил­дар Әхмәтов белән икебез тренерлары булдык”, – ди. Гөл­генә исә: “Минем өчен иң зур шатлык, пациентларның таза­рып бетеп яки хәлләрендә алга китеш сизеп, чын күңелдән рәхмәт әйтүләре. Рухи яктан иң кыен вакытлар коронавирус авыруы таралганда булгандыр. Кайвакыт үлем белән очрашу яки берничә көн элек кенә синең белән сөйләшеп утырган кешенең үлү хәбәрен ишетү – ничек кенә тыныч булып калырга тырышсаң да күңелдә авыр эз калдыра”, – дигән фикердә.
– Һәр хезмәтнең үзенә күрә бер авырлыгы бар, ләкин кеше­ләр белән уртак телдә булсәң, һәр эштән дә тәм табасың. Без­нең эштә дә рәхмәт сүзләрен еш ишетергә туры килә, шул рәхмәтләр мең бәладан кот­карып йөртәдер безне, – дип  озаттып калдылар.
Гел шулай елмаеп, эчкерсез бу­лып, һәркемгә ярдәм кулы сузып, тирә-яктагыларны куандырып һәм куанып яшәгез.