“Хәзер күбрәк балаларга, өйгә игътибар бирәм”

Иске Җогып авылында яшәүче Зәмзәмия Фәрит кызы Хафизова әнә шулай ди.
"Ак халатлы фәрештә" буларак, гомере буена авыл халкына, тирә-як авыл­ларда яшәүчеләргә ме­дицина ярдәме күрсә­теп яшәгән ханым сүзләре бу.
- Быел пенсиягә чыктым, дөрес әле эшләп торам, - ди дә, сүзне кабат гаиләсе, оныклары турында сөйләп дәвам итә.
Ике баласы да Казанда, аның каравы оныгы авылда, янында ку­накта икән. Балаңның баласы балдан татлы, диләр бит, оныгын кулыннан төшерми дә дияр­лек.
Хезмәт юлын 1981 елны Күңгәр больницасында шәфкать туташы булып башлый. Анда эшләгән 14 еллап гомерен сагы­нып искә ала. Хәер, аның үзен дә ачык йөзле, эшен җиренә җиткереп баш­каручы буларак искә алалар. 1994 елдан әлегә кадәр Яңа Шашы фельд­шер-акушерлык пунк­тын җитәкли. Яңа Шашы авыл җирлеге башлыгы Марат Сабирҗанов:
- Тырыш, төгәл ул. Халык арасында абруе зур, - ди аның турында.
Зәмзәмия ханым үзеннән бигрәк, фельдшер-аку­шерлык пункты турында сөйли.
- Бик матур, җылы, якты. Газы-суы бар. Тиеш­ле стандартлар буенча сафка бастырылды. Эшләүче өчен аның зурлыгы да бик мөһим, - ди.
Балаларын, оныгын телгә алганбыз икән, җәмәгате турында да язып үтү дөрес булыр. Күп еллар күмәк хуҗалык­та шофер булып эшләгән Мансур абый ышанычлы ярдәмчесе аның. Район үзәгенә барасы булса да, башкасына да җиңел машинада гел икәү бергә йөриләр.
- Икебез бергә эшләгән кебек, - дип көлә Зәмзәмия ханым.
Монысының сәбәбе транспорт белән бәйле. Кая барасы булса да, җиңел машина кирәк. Ә фельдшерга хезмәте буенча бик еш йөрергә туры килә. Ярый әле янә­шәсендә Мансур абый бар.
- Кеше белән эшләү бик җайлы түгел. Олырак­ларны үзебез йөртәбез. Еш кына төрле дарулар алып кайтырга туры килә, - ди.
Хәзер эш шартларының бик уңай булуын кат-кат искә ала. Элекке юлсызлык, элемтә булмау үзәгенә нык үткән, күрәсең. Дөрестән дә, юллар асфальтланган, кеше саен диярлек автомобиль бар.
- Хезмәтемне һәр­ва­кыт тиешенчә башкарам. Халык та эшемнән канәгатьтер, - ди ул.