Кыяр-кыймас...– “Әтнә таңы”

Кыяр-кыймас кына ишек кактың.

Бусагамнан кыймый атладың.

Шул мизгелне инде ничә еллар

Күңелемнән кат-кат ятладым.

Кыяр-кыймас төшләремә кердең,

Сүз кушарга никтер кыймадың...

Күреп туймый нигә уяндым дип,

Үз җанымны үзем кыйнадым.

Кыяр-кыймас янәшәмнән бардың,

Зилзиләләр җанны ертканда.

Берни дәшми генә кулың суздың

Усал җилләр төртеп еккканда.

Кыяр-кыймас китеп югалдың син,

Чоңгылларны уздым дигәндә.

Туктатырга никтер кыймый калдым -

Хисләр инде күптән йөгәндә.

Кыяр-кыймас син бер юлыма чык,

Күзләремә кара кыюсыз.

Гомер ызанында табышмасак,

Яшәргә дә кыймам сөюсез.

Гөлүсә Батталова.