Матурлыкка гашыйк – үзе гүзәл

Тирә-якта шундый күп уенчыклар – төсләре төрле-төрле.  Кайсына барып ябышырга белмисең.
Бөтенесе шундый матур, ялтыравык. Ул курчаклар, курчаклар... Көчеңнән килсә бөтенесен кочагыңа җыеп алыр идең. Тегесе дә матур, монысы да, икенче киштәдәгеләре тегеләреннән дә матуррак. Әниеңнең кулыннан тартып син аны әле берсе, әле икенчесе янына алып киләсең... Кибеттә алган курчак истә калмаган, әмма әнием кулдан ясап биргән курчагын бик ачык хәтерлим. Аннан соң да күп булды мондый уенчыкларым – мин аларны исемләп түгел, ә кем алып биргән – шуның исеме белән атап йөртә идем – Хәниф абый курчагы, Найлә апа курчагы, әти алып кайткан курчак. Балачак хатирәләренә кайтуымның сәбәбе – нәкъ шул кибеттәге халәтне  Рәйсә ханым Мәрдановага кунакка баргач искә төшердем.

Тулысынча газетаның 8 санында укый аласыз.