Ай тотылган төндә (шигырьләр)

Ай тотылган төндә
Күкләр үксез калган мизгел –
Соң тәүбәләр шушындадыр.
–  Тилмертәләр!..  –
Ялгыз карчык
Ләхәүләсен пышылдады.
Юаттылар: куркыныч юк,
Күләгә ул бары! Имеш...
Күкне аңлау мөмкинме соң,
Җиргә тамыр җәйгән килеш?!.
Шом капшады чормаларны,
Тәрәзләрдән күрде үзен.
Тел очында көрмәкләнде
Онытылган изге исем...
Бармак янап узды Берәү –
Имеш, җирнең күләгәсе!..
Саклап калды (белмәдек тә!)
Бер карчыкның ләхәүләсе...

*****

Парлы бию
Ә ул чакта... коры август иде...
Һәм... төн иде безне яшергән.
Биек яр өстендә парлы бию
Рәшә иде ерак дәвердән.
Мәҗүси җил садә кыргыйлыкның
Биһуш булып үрде чәчләрен.
Бу – мәңгелек халәт! – дидем шашып.
Акыллырак идең. Дәшмәдең...
Аһ, биедек! Күзләрдәге очкын
Үкчәләргә төште ургылып.
Искәрмәдек, давыл чәчәкләре
Эзебездә калды сузылып.
Җилеп үтте (давыл чыктымыни!)
Августлары безнең җәйләрнең.
Танголары булды... Вальслары...
Ятлар белән... Ятка әйләнеп...
Бөтерелде дөнья, кыргыйлыкның
Тамчысына кадәр күпсенеп.
Җаннар җәй эзләде, август көтте,
Кайнар кочакларда күшегеп...
...Һәм быел да... янә юеш август...
Кемнең кемнән усал көлүе?!
Мәңгелекнең үзе булган икән
Ике җанның парлы биюе...
Гөлүсә Батталова

*****